Αρχική

Το Δημοτικό τραγούδι ως λογοτεχνικό είδος αντλεί το υλικό του από την προφορική λογοτεχνική παράδοση, αυτήν που αναπτύσσεται από την ανάγκη που έχει κάθε άτομο και γενικότερα κάθε λαός να εκφράσει τα συναισθηματικά του και ψυχικά φορτία, τα ιδανικά του, τους πόνους και τις χαρές του, ακόμα τις εντυπώσεις και τις σκέψεις του μέσα στην ευκολομνημόνευτη ποίηση.

Είναι ανάγκη ζωής τα τραγούδια,

                                        και παρηγοριά!

Είναι ανώνυμα τραγούδια παρατημένα από καιρό, θαμμένα κάτω από τις περικοκλάδες της άγνοιας του χτες. Ανεκτίμητα κειμήλια της λαϊκής μας παράδοσης, με ιστορικές και πολιτιστικές μαρτυρίες. Τραγούδια βγαλμένα απ’ την αγροτική ζωή, τις κοινωνικές εκδηλώσεις, τα έθιμα, τους αγώνες για τη λευτεριά, τον καημό του λαού για την ξενιτιά, τον πόνο του θανάτου και της αγάπης. Τα διακρίνει ο ζωηρός διάλογος, οι έντονες επαναλήψεις, η συντομία και τα κείμενά τους έχουν φιλολογική και λαογραφική αξία. Αποπνέουν τον αέρα των βουνών και καθρεφτίζουν τη φύση και τη λαϊκή ζωή.